یادداشت

        آقای آقامحمدی را  وقتی که در همدان بود و مسئول خانۀ رمان حوزه هنری چندباری دیدم. از نظر تئوری داستان با سواد بود و اخلاق گرمی با شاگردان کلاسش داشت. کتاب رونی را به خواطر اسم ایشان خواندم. کتاب خویی بود، روحیات یک نوجوان عصیانگر را به خوبی نشان می‌داد. ایجاد معما در اول داستان خوب بود. و در طول داستان پازل چیده می‌شود تا به جواب برسد. فقط با پرگویی کمی از پیرنگ اصلی دور می‌شود. کتاب با پایان خوش تمام می‌شود ولی کلیشه‌ای نیست. ولی در طول کتاب زمینه چینی احساسی و رفتاری  نشده بود برای اقدام پدرش و منشی به ازدواج. طرح جلد و صفحه بندی هم عالی بود.