یادداشت فاطمه علیمردانی

                چهار و نیم. خیلی خوب بود و عالی. فقط گاهی متن دیریاب و در خود فرورفته می‌شد. 
از آن‌ کتاب‌های ماندگار بود برای من. شیوه‌ی زندگی‌ سولنیت و تنهایی‌ای که پذیرفته، یک‌جا نَنِشینی‌اش! و این که افق‌های زندگی‌اش را این‌طور وسیع می‌بیند خیلی دل‌چسب بود. هرچند افق هنوز هم دوردست و آبی است.. 
از فانتزی بازی ذهن من هم این که آقای گوشه‌گیر هم خیلی هیجان‌انگیز بود! حیف از آقای گوشه گیر! حیف! :))