یادداشت شهاب سامانی

                گیرایی روایت ها، زبان و قلم منحصر به فرد نویسنده و همچنین رئالیسم جادویی دوست داشتنی برای من، باعث شده بودند تا حدود صفحات پنجاه، شصت مبهوت کتاب باشم. 
با این حال "جذابیت قصه" کم کم قالب تهی کرد و تنها "فرم" جذابی باقی مانده بود که آن هم به مرور خسته کننده شد. شاید بخشی از ناخرسندی من از کتاب به متصل نشدن نهایی روایت های موازی داستان، مربوط می شد.
هجدهم مرداد ۱۳۹۸
خرم آباد