یادداشت

        کتاب رمان «موسای عیسی»؛ علی مؤذنی

نوشتن از پیامبران اولوالعزم سخت است. اینجا به بهانه دو رمان قبلی همین آقای مؤذنی نوشته‌ام. اما این دو رمان از دو رمان قبلی، بهتر نوشته‌شده‌اند؛ حداقل این‌طور به نظر می‌رسد. شاید علت چاپ مجدد آن‌ها در سال ۱۳۹۴ هم همین باشد.

این چهار رمان درباره چهار پیامبر اولوالعزم از نوح تا عیسی علیهم‌السلام در دو جلد مختصر و کم‌حجم ارائه شده‌اند. من هم آن‌ها را در مسیر رفتن به محل کار و دانشگاه، در شلوغی‌های اتوبوس و مترو خواندم. البته مترو خیلی بهتر است؛ هم تکان‌های کمتری دارد و هم روشنایی بیشتری.

علی مؤذنی از سویی، ظاهراً ادبیات نمایشی خوانده است. از سوی دیگر هم یک نویسنده حرفه‌ای پرکار است. همین‌ها دست به دست هم داده تا کتاب‌هایش از جهت فنی، رضایت قابل‌قبولی را برای خوانندگان فراهم کند. هرچند ابهام‌های محتوایی هنوز باقی است. 
او چهره شناخته‌شده‌ای در زمینه ادبیات دینی و دفاع مقدس است و از او تاکنون «ملاقات در شب آفتابی»، «کشتی‌بان دوست»، «موسای عیسی»، «مأمور»، «ظهور»، «نه آبی، نه خاکی» را خوانده‌ام و به زودی «ارتباط ایرانی» و «مفرد مذکر غایب»ش را می‌خوانم. از پیشنهادها و نظرات شما درباره آثار او استقبال می‌کنم.