یادداشت پرنیان سجادپور

                «نقشه‌هایی برای گم شدن» برای من این‌طوری بود که تا یه جایی‌اش واقعاً داشتم لذت می‌بردم و به نظرم غنی و خوب بود، اما از حدود وسطاش به بعد برام به‌شدت حوصله‌سربر شد و به هزار ضرب و زور کتاب رو تموم کردم. حتی یکی دوتا جستار رو فکر می‌کنم نصفه‌نیمه رها کردم چون هر کاری می‌کردم جذبم نکرد و کاملاً بی‌تفاوت بودم نسبت به ادامه‌اش. البته حال خودم و کلافگی‌ام هم فکر می‌کنم بی‌تاثیر نبوده. در کل یه سری احساسات متناقض دارم نسبت به این کتاب و حتی نمی‌دونم لذت بردم یا نه و باید چند ستاره بهش بدم.