یادداشت پیمان قیصری

                تماماً مخصوص داستان یک روزنامه‌نگار ایرانی به نام عباس ایرانی‌ست که در ایران عاشق شده، عشقش رو از دست داده، مجبور به فرار از ایران شده و ابتدا به پاکستان و سپس به آلمان رفته. در حال حاضر در یک هتل در یک جای پرت کار می‌کنه. این خبرنگار برای ما زندگی گذشته و الانش رو بین واقعیت و خیال تعریف می‌کنه. کتاب از نظر من هیچ ایرادی نداره اما هیچ چیزی از کتاب هم برای من هیجان انگیز و عجیب نیست که سر شوق بیام. مسائل مهم و جالبی توی کتاب مطرح میشه و مهمترین موضوع هم تنهاییه، تنهایی...ه

پ.ن: این کتاب یک بار توسط عباس معروفی بازنویسی شده، لطفاً اگه کسی هر دو نسخه رو خونده بگه از نظر کمی و کیفی چه تفاوتی بین دو نسخه هست. با تشکر