یادداشت مصطفی رسته مقدم

        قلم مسعود بهنود، بسیار گیراست.تاریخ نمی‌گوید اما روایتش از تاریخ، خواندنی‌ست. در «خانوم» بهنود مؤلفه‌ای از تاریخ معاصر که حمله تروریستی یازده سپتامبر باشد را بر می‌گیرد به شخصیتی در گذشته ایران گره می‌زند.  همین جذابیت این روایت را دو چندان می‌کند.
این رمان ورای لایه رویی‌اش که حکایتی است تاریخی، در کنه خودش برای من افسوسی مضاعف داشت. گاه یک اتفاق، یک حادثه و یا روی ندادن یک واقعه، می‌تواند اثری خارج از تصور بر جای بگذارد. اتفاقی که در بدو امر کوچک به نظر می‌رسد اما تاریخ می‌توانست چیز دیگری باشد اگر آن اتفاق رخ می‌داد یا نمی‌داد.