یادداشت ثنا حشمتی

                بی‌شک، فوق‌العاده بود. هر چقدر بیشتر راجع به زندگی آدم های این کشور اطلاع پیدا می‌کنم، در عین دردناک و گریه آور بودنش، خسته کننده نمی‌شه برام و هر دفعه به وجود لِوِل های جدیدی از بدبختی محض آگاه می‌شم..
اینکه کوچکترین چیزها، مثل غذا، چقدر واسه اکثر آدم‌ها عادیه در صورتی که واسه جمعیت زیادی از مردم کالای لوکس به حساب میاد و تنها هدفشون برای زندگی صرفا رسیدن به اساسی ترین نیاز اولیه زندگیه..
در کل، به شدت پیشنهادش می‌کنم، به روون ترین شکل، زندگی فردی در طول ۳۰ سال در کره‌ی شمالی رو تعریف می‌کنه و اگر تحمل غم زیاد رو دارید احتمالا براتون خوندنی خواهد بود..