همه اطرافیان من و کسانی که با من ارتباط دارن میدونن که من چقد عاشق داستان ارباب حلقه ها و دنیای تالکینم.  به حدی که تقریبا روزی نیست که به اون داستان و وقایعش فکر نکنم و یه شعفی ته قلبم احساس نکنم... حتی همین الان هم که میخوام درباره هری پاتر بنویسم ، باز با ارباب حلقه ها ، این اثر شگرف شروع کردم. دنیای تالکین تکرار نشدنیه و بر روی یک قله ای نشسته و بقیه رو تماشا میکنه ... مثل زئوس بر روی قله کوه المپ...
من همیشه به دنبال تکرار دنیای ارباب حلقه ها در یک اثر دیگه بودم... تقریبا اکثر فرنچایزهای معروف رو از طریق سینما پیگیری کردم... جنگ ستارگان ، قهرمان های مارول و دیسی ، ویچر ، هری پاتر و... هیچکدوم برام به پای ارباب حلقه ها نرسید و نمی‌رسید... شاید کمی با فیلم نارنیای ۱ یا همون شیر جادوگر و جالباسی تونستم اون شعف رو برای خودم تکرار کنم ... اینم بگم که هر کدوم از این فرنچایزها رو دیوانه وار دوست دارم و پیگیری میکنم اما در قیاس با ارباب حلقه ها ، خیلی نازلتر و پایین تر قرار می‌گیرند.
زمانی که فیلم های هری پاتر رو چند سال پیش دیدم ، خیلی برام جذاب نبود ... نه ولدرموت اونقد برام ابهت داشت و نه هری پاتر خیلی قهرمان جالبی برام بود... بیشتر یه کار کودکانه میومد که برای یه بار دیدن بد نبود... اما بعدا از شیفتگان و عاشقان کسانی که کتاب های هری پاتر رو خونده بودن و گاردی که نسبت به فیلم های این مجموعه داشتن تعجب کردم . همیشه می‌شنیدم که فیلم های هری پاتر اصلا در حد کتاب هاش نیست. این بود که کنجکاو شدم تا شروع به خوندن این مجموعه بکنم. 
و بعد از خوندن تازه متوجه شدم که اصلا کتاب با فیلم قابل قیاس نیست. خوندن کتاب لذت دیگه ای داره که فیلم اصلا نتونسته از پس انتقال این حس و لذت بربیاد.
کتاب اول رو خوندم و شدیدا ترغیب شدم که ادامه داستان رو تا ته بخونم...
با اینکه همچنان معتقدم ارباب حلقه ها یه چیز دیگه ست اما هری پاتر هم در جای خودش درخشانه...