یادداشت محمد مهدی صافی

                «گویی تقدیر چنین بوده است که حضور دو روزه ی من در دنیا با غم و اندوه عجین شود، هرچه بود گذشت و هر چه می بود می گذشت.
و من می دانستم که تقدیر چگونه رقم خورده است...
اما آمدم، آمدم تا دفتر زنان بی سرمشق نماند، آمدم تا قرآن مثال بیابد، تفسیر پیدا کند، آمدم تا خلقت بی غایت نماند، بی هدف تلقى نگردد.
من اگر نبودم، من و پدرم اگر نبودیم، من و شویم اگر نبودیم، من و شما نور چشمان و فرزندانم اگر نبودیم، اگر ما نبودیم، جهان آفریده نمی شد، خلقت شکل نمی گرفت، آفرینش تکوین نمی یافت، این را خداوند اعلى تصريح فرموده است.»