یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

                نمایش‌نامه‌های روان‌شناسی

نویسنده در این مجموعه نمایش‌نامه‌ نشان داد نویسنده‌ی پزشکِ «روان‌شناس» است. او در هر نمایش، روانِ شخصیت اصلی را زیر و رو می‌کند. خواننده روانشناس نیست، اما بعد از تمام شدن قصه، می‌‌فهمد شخصیت چه می‌خواسته، چه مشکلی داشته و چطور مشکلش حل شده یا نشده. جالب است به طور مستقیم نیز به مشکل اشاره نمی‌شود.
ساعدی در این پنج‌شش نمایش، از فضای روستایی دو سه اثر قبلی‌اش خارج شده بود و فضایی را ترسیم می‌کرد که انگاری امروز بود، نه دهه‌ی چهل‌پنجاه. شهری‌نویس شده بود در این مجموعه. و از حق نگذریم، این مجموعه هم حرف نداشت.