یادداشت مهدی جمشیدیان

                اصولا مخاطب کتاب طنز نیستم و تنها عزیز نسین بخاطر طنز اجتماعی اش را دوست داشتم. اما رویای ایتالیایی کتاب متفاوتی است. طنز اجتماعی سیاه که با وجود طنز ماهرانه اش بیشتر به تفکر وا می دارد و غمگین می کند تا بخداند.  با ماجرای احمقانه ی عده از از اهالی روستایی به قصد مهاجرت به ایتالیا شروع می شود و با فاجعه ای فانتزی پایان می یابد. در این بین به تفضیل به طبقات اجتماعی جامعه ای که بیشتر خیالی می نماید اما قابل تعمیم به بسیاری از جوامع توتالیتر و تو هم زده است می پردازد. با زبان طنز سنت و باور های عوام جامعه را به چالش می کشد. طنزی که فاجعه ای سیاه در  درون خود دارد.