یادداشت مجتبی شاهسون

        کتاب ونگ‌ کار وای، مجموعه مقالاتی است که از بین مقالات پیرامون فیلم‌های ونگ ‌کار وای، کارگردان هنگ‌کنگی مطرح در سینمای شرق، انتخاب شده و ترجمه گردیده است.
ابتدا کتاب با مقاله‌ای از استفن تئو آغاز می‌شود که درباب خود کارگردان ( ونگ کار وای) به رشته تحریر درآمده‌است و ونگ کار وای را هنرمندی بومی و درعین حال کارگردانی جهانی معرفی می‌کند. در این مقاله ابعادی از شخصیت سینمایی ونگ کار وای به بحث گذاشته شده و اشاره‌ای به نویسندگان شرقی چون هاروکی موراکامی می‌شود که الهام بخش تعدادی از فیلم‌های این کارگردان بوده است.
پس از آن، مقالات دیگر عمدتا درباب فیلم‌های ونگ کار وای می‌باشد. مسئله مهمی که وجود دارد، نگاه کاملا کیفی و محتوایی احسان قصری در انتخاب مقالات برای ترجمه بوده است. عمده این مقالات، هیچ گونه تحلیل هنری یا فنی از سبک کارگردانی ونگ کار وای یا آثار هنری او مطرح نکرده اند مگر در معدود بخش‌هایی از مقاله که فرم به کمک محتوای فیلم رفته است تا به آن یاری رساند. 
با وجود تعدد مقالات ترجمه شده در این کتاب، می‌توان نکاتی را از مجموعه این مقالات استخراج کرد که مشترک بوده و حاکی از رویکرد اصلی ونگ کار وای در تمامی فیلم‌های ساخته شده اش می‌باشد. شخصیت‌های فیلم، اهمیت بسیاری در تمامی مقالات دارند. با توجه به مطالب کتاب، بنظر می‌رسد ونگ کار وای در تلاش است تا در تمامی آثارش، انسان‌های مدرن را در شهر مدرن به نمایش گذارد. شخصیت فیلم‌های او عمدتا همین انسان‌های مدرن هستند که در خیابان‌های هنگ کنگ، خیابان‌هایی که دراثر نفوذ امپریالیسم، به شکل مدرن درآمده، مدام در رفت و آمدند. این شخصیت‌ها، هیچگاه عمیق نمی‌شوند، مدام در تنهایی زندگی می‌کنند، برای عاشق شدن و عاشق ماندن دست و پا می‌زنند اما همیشه خلا و پوچی بزرگی در وجودشان دیده می‌شود. 
با این حال، ونگ کار وای در یکی از آثار هنری اش به نام درحال و هوای عشق این الگو را شکسته و شخصیت‌هایی را روایت می‌کند که در شهر پیشامدرن، هنگ‌کنگ قدیم، زیست می‌کنند و به راستی اصیل و عاشقند. هنگ کنگی که به راستی ونگ کار وای بدان دل بسته در این فیلم به شکل تصاویری نوستالوژیک دیده می‌شود. اما سایر آثار هنری او که در شهر مدرن روایت می‌شود، گویی نوعی مرثیه برای هنگ کنگ از دست رفته‌ی ایام قدیم است.