یادداشت سینا فریدونی

                هیچ چیز به اندازه ۹ طبقه پله ها رو بالا رفتن در این کتاب اذیتم نکرد🤦🏽‍♂

چون یکی از چیزهایی که هیچ جوره در زندگی باهاش کنار نمیام پله است

 اشکالاتی به شیوه تصویرسازی در این کتاب توسط نویسنده وجود داره اما چند مورد مهمتر به نظرم نقد اساسی به این کتاب رو شکل میده که در ادامه عرض میکنم:

۱. با توجه به اینکه محور این سفر دیدار با خانواده ابویاسر بود، نویسنده میتونست با هنر و توانمندی خاصی که از خودشون نشون دادن، به محتوای بیشتری از زندگی این خانواده اشاره کنه

طوریکه خللی به محتوای کتاب بعدیشون در این باره وارد نشه و حتی خواننده رو به امید مطالعه کتاب بعدی تشنه تر کنه 

۲‌. علی‌رغم جذابیت بالای قلم نویسنده و توان فوق العاده ای که در تصویرسازی ها داشتن، کتاب در حوزه سفرنامه مجموعا نمره قابل قبولی از نظر بنده نداشت

تقریبا هر نویسنده ای که سفرنامه منتشر می‌کنه، در کنار روایت هایی که از رؤیت های ظرافتمندانه خودش انجام میده، اطلاعات خواننده رو هم پیرامون ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منطقه بالا می‌بره 

به خصوص این منطقه که انقدر با ما پیوندهای ناگسستنی پیدا کرده

چند سوال:
سوال اول_ این کتاب چقدر مردم شناسی ما رو نسبت به لبنان بالا برد؟ مثلا:

۱. کنار هم قرار گرفتن مردمی با ادیان و اعتقادات کاملا متفاوت و بدون هیچ تعارضی چطور امکان پذیره؟
۲. وضعیت نابهنجار فرهنگی در کنار افزایش روز به روز علقه های مردم به سید مقاومت چطور قابل درکه؟

یا سوال دوم اینکه_ آیا این کتاب تونست برای مخاطب بعضی گزاره های متناقض و مبهمی که از قبل وجود داشته رو شفاف کنه؟ مثلا:

۱. تصور افکار عمومی نسبت به اینکه این کشور هم عملا مستعمره فرانسه است و هم حزب الله رو در دل خودش جا داده چقدر درسته و چه پاسخی براش هست؟

۲. وضعیت نابسامان اردوگاههای آوارگان فلسطینی با حضور حزب الله در این کشور چطور قابل جمع هست؟

و خیلی اطلاعات دیگه ای که معمولا سفرنامه های مختلف به صورت بدیهی به مخاطب ارائه میدن

اما در نهایت قلم نویسنده به قدری جذاب بود که حس لذت بر انتقادات به شدت غلبه داشت

خدا قوت به نویسنده محترم و نشر شهید کاظمی