یادداشت پارسا اوحدی

                زمانی که تو نوجوونی تو فاز کتابای ترسناک و جنایی بودم (البته هنوز هم هستم 😄)، این بهترین کتابی بود که خونده بودم. ترکیبی از ژانرهای وحشت، جنایی و روانشناسی که در کنار هم یه ماجرای پر از هیجان و درگیر کننده رو تشکیل داده بودن.
و اون عکس‌های بی نظیر لابه‌لای کتاب که کاملا هم با فضای کتاب همخونی دارن و واقعی بودنشون بی نهایت به فضاسازیِ وهم انگیز و ترسناکِ کتاب کمک کرده و این حس رو القا می کنه که انگار مخاطب شاهد و خواننده یه ماجرای واقعی و مستنده.