یادداشت شکوفه سادات مرجانی بجستانی

        کتاب برای خلوت آدم روضه است 
بخش هایی از کتاب که هم شور دارد هم شعور:

زهراي من! این تازه ابتداي مصیبت ماست.

مادر! مرا از عاشورا مترسان. مرا به کربلا دلداري مده. عاشورا اینجاست! کربلا اینجاست! اگر کسی جرات کرد در تب و تاب مرگ پیامبر، خانه‌ي دخترش را آتش بزند، فرزندان او جرات می‌کنند، خیمه‌هاي ذراري پیغمبر را آتش بزنند

اگر علی اینجا تنها نماند که حسین در کربلا تنها نمی‌ماند

من کربلا را میان در و دیوار دیدم وقتی که ناله‌ي تو به آسمان بلند شد. بعد از این هیچ کربلایی نمی‌تواند مرا این‌قدر بسوزاند