یادداشت احمدرضا اکرمی

                باید اعتراف کنم انتظار داستان عالی نداشتم. با توجه به این که همسایه‌ها بعد از زمین سوخته دومین داستانی بود که از احمد محمود می‌خواندم می‌دانستم باید اثر خوبی باشد اما عالی نه و فکر می‌کنم برای هر کسی که در خوزستان زیست کرده است مثل خود من شیرینی داستان بیشتر هم خواهد بود. همسایه‌ها همه چیز داشت: فقر، شورش، قتل، عشق، رفاقت، زندان و... . انگار فیلم سینمایی نگاه می‌کردی. اگر تمام وقایع تاریخی این داستان را درست و بی کم و کاست در نظر بگیریم حتی می‌توان گفت کتاب برای مطالعه تاریخ و جنبش چپ در ایران مفید است. قبل از همسایه‌ها آخرین داستانی ایرانی که خواندم چشمهایش بود. اما همسایه‌ها کجا و چشمهایش کجا. موضوع یکی اما تفاوت در پرداخت داستان‌ها از زمین تا آسمان و این نشان از بزرگی احمد محمود است. ارادتی که از قبل به او داشتم دو چندان شد.