یادداشت محمد سعید میرابیان

        امروزه مفهومِ زیبایی یکی از بزرگترین قربانیانِ مدرنیسم و پست‌مدرنیسم است، زیبایی نخستین مفهومی است که توسط نمایش بعنوان مرحله‌ی غایی بتوارگی مورد هدف قرار میگیرد.  فلاسفه‌ای چون راجر اسکروتن(در کتاب زیبایی از نشر گیلگمش) ژرژ باتای(در کتاب زیباشناسی امر جنسی) و بی‌یونگ‌چول‌هان در همین کتاب بدنبال احیای مفهوم زیبایی بعنوان تنها راهِ فرارِ از خود-بیگانگی هستند.
براستی زیبایی چیست؟ در جهان دیجیتال چگونه باید زیبایی را جست؟

امتیاز دادن به کتاب صرفا کیفیت‌سنجیِ محتوای کتاب نیست. کتاب تنها محتوا نیست بلکه افزون بر محتوا از ساختارِ فیزیکی بعنوان قالب و ترجمه نیز بهره می‌گیرد.
کتاب حاضر از نظر ساخت محتوایی کتابی بی‌نظیر اما ترجمه‌ی بد و کیفیتِ پایین کاغذ(کاغذِ تحریرِ درجه دو یا سه) تجربه‌ی مطالعه‌ی کتاب را[در معنای منفی] به‌یادماندنی می‌کند.
معتقدم مترجم در مباحثِ تخصصی نظیر فلسفه باید معادل‌ها و جایگزین‌های دقیقی برای هر لفظ اتخاذ کند و اگر نبود باید همان اسمِ معرفه را به زبان فارسی بازگرداند:
اگرچه برهنه‌نگاری جایگزین خوبی برای مفهوم پورنوگرافی است اما "شهوت‌گرایی" فهوای کلمه‌ی اروتیک، اروتیسیسم را نمی‌رساند. استفاده از لفظ "اروس/اروتیک/اروتیسم" انسجام بیشتری به متن می‌داد و جلوه‌ی حرفه‌ای متن را حفظ می‌کرد حال آنکه ترجمه‌ی بد کتاب متن را بیشتر به یک افاضه‌ی سطحی و پراکنده مبدل ساخته است.