یادداشت زینب صادق‌پور

                شبْ یک شبْ دو به عمیق‌ترین زوایای روحم دست کشید و قلبم را شکست. خواندنش برایم لذت‌بخش بود و دردناک.
شبْ یک شبْ دو حکایت زندگی زاوش ایزدان است که در حال بازخوانی نامه‌نگاری‌هایش با معشوقه‌اش، بی‌بی کاکایی، است. فرسی با علامت گیومه متن نامه را نشانه‌گذاری کرده‌است، با علامت پرانتز پاسخ زاوش به آن بند از نامه را نوشته‌است و با خط تیره خاطره یا روایتی را مرور می‌کند. نامه‌ها به ترتیب تاریخ نگارش نیامده‌اند و برخی نامه‌ها هم تاریخ ندارند.
با مرور نامه‌ها و خاطرات زاوش تصویر مه‌گرفته‌ی زندگی او بر مخاطب آشکار می‌شود و یک‌سوم پایانی کتاب غافلگیرکننده است.
زبان کتاب شاعرانه و موجز است و با کمترین عبارت منظور کاملاً تفهیم می‌شود. لطافت و ظرافتی در نگارش جملات وجود دارد که کتاب را تبدیل به شعری منثور کرده‌‌است.