یادداشت عطیه م

        نویسنده به قول خودش اول سعی کرده بی طرفانه بنویسد ولی بعد کم کم با طرف می شود! و البته به شخصه باطرفی اش را بیش تر دوست داشتم، چون با طرفی منصفانه و منطقی ای بود. کتاب از نیویورک شروع می شود و بعد از آن هم 7 ایالت دیگر. چیزهای خاصی در طول این سفر برای نویسنده مهم تر بوده و بیشتر در مورد آن ها نوشته است: مناظر طبیعی، دانشگاه ها، موزه ها، و رفتارهای اجتماعی مردم. در طول فریم های کتاب (هربخش کتاب یک فریم نام دارد) رویه ی تقریبا یکسانی وجود دارد، اول نمای ظاهری و بعد هم تحلیل نویسنده در مورد آن. و در پایان هر فریم، چند فریم عکس از موضوع مطرح شده در آن فریم! از 258 صفحه ی کتاب، 107 صفحه به عکس ها اختصاص دارد و از نظر کسانی مثل من که ذهن به شدت تصویری ای دارند، ترکیب کلمات و تصاویر یک نکته ی مثبت برای سفرنامه محسوب می شود.

فریم های کتاب به طور متوازنی شامل نکات مثبت و منفی این سرزمین اند. در کل به نظرم کتاب خواندنی و مفیدی بود مخصوصا اگر به نکات مثبت نقل شده در کتاب به دید عوامل موثری نگاه کنیم که در هر جایی پیاده شوند باعث بهبود می شوند، و نه با دیدگاه آدم های مسحور و شیفته ی ینگه دنیا!

این هم جملاتی از فریم بیست و سوم کتاب که وجه تسمیه ی کتاب را هم روشن می کند:

«مک دونالد» ظاهر کشوری است که «وجه عامش» را صادر می کند و «وجه خاص اش» را وارد می کند، دانشگاه های آمریکایی، تنها در آمریکا هستند و بس و همبرگر و کوکاکولای آمریکایی دنیا را برداشته. «همبرگر و کوکا» را صادر می کنند و جوان باهوش و مستعد شرقی را «وارد» و این یعنی بهترین تجارت و این است که مردمان این سرزمین مردمان سهل و ممتنعی هستند، هم عامه و ساده اندیش، هم باهوش، پیچیده و فرصت ساز.