یادداشت صَعوِه

        من از آقای لوئیس کمال سپاسگزاری رو دارم.
این کتاب رو توی یه تابستون خوندم؛ فکر کنم داشتم وارد سال دهم می شدم و هنوز به شدت عاشق فانتزی ها بودم.
یکی از شیرین ترین فیلم های بچگیمو توی کلمات و طولانی تر از فیلم چشیدم و طعمش برام عین پاییز دوست داشتنی بود.
واقعا یه کله خوندنش می شه گفت سخت بود؛ اما یه سخت دوست داشتنی!
هر وقت دیدید دیگه از بازی های بیخود نویسنده ها با کلمات خسته شدین و استراحت می خواین؛ این کتاب نسبتا گزینه خوبیه.