کتابی که من داشتم ، چاپ افست با ترجمه ی امیرحسین فطانت  بود.
  برخلاف تعاریفی که از صد سال تنهایی شنیدم که سخت خوان هست 
این کتاب که اولین تجربه ی من از کتاب های این نویسنده بود بسیار روان و آسان بود و شاید تمرینی برای خواندن صد سال تنهایی،  برای منی که از ترس نصفه رها کردن کتاب ، هنوز سراغ ش نرفتم .
سیر خطا داشت با اندکی بازگو کردن خاطرات .
این کتاب روایت عشقی شکوفا شده بعد از سال ها در سن نود سالگی بود که  با هدف ثابت کردن غریزه ی مردانگی حتی در این سن به خود شخصیت داستان ، شروع و ریشه دار شد .
و در این سن مجبور به تحمل مصائب عاشقی و دوری بود .
از این بعد بسیار شیرین و دلنشین بود داستان 
اما این که عاشق یک دختر چهارده ساله که هم سن نوه ی نداشته اش میشد ، برای من غیرقابل درک بود .
حتی با اینکه هیچ اتفاقی بین این دو نیافتاد جز هم نشینی شبانه و عشقی پاک اما باز هم ، پذیرفتنی نبود .
قلم نویسنده خیلی مورد پسندم واقع شد مخصوصا تصویرسازی صحنه و مکان ها عالی بود .