یادداشت آریانا سلطانی

        آناکارنینا
نوشته لئون تالستوی .
.
.
در اواخر قرن نوزدهم، روسیه در حاکمیتی تزاری و سنتی خود با فرهنگی پیچیده بود.
چرا که از طرفی سنت های سرزمین اجدادی آنها بر فرهنگشان سایه انداخته بود اما مردم به خصوص خاندان اشراف با چاپ شدن کتب اروپایی در روسیه و سفرهایی که به اروپا داشتند، شاهد تحولاتی ژرف در فرهنگشان بودند.
.
تالستوی که یکی از نویسندگان قرن نوزدهم روسیه است با رئالیسم یا همان واقعگرایی خود داستان مردمان اشراف آن دوران روسیه را برای ما نقل میکند.
شخصیت آناکارنینا زنیست که با وجود ازدواج موفق خود با مردی که عاشق اوست دچار سودایی غریب و میل به خیانت میشود و نمیتواند جلوی عواطف خود را بگیرد; درست مانند خودمان که نمیتوانیم احساسات و هیجانات خود را با منطق و گاهی اخلاقیات خود، سازگار کنیم.
اما اشتباه نکنید. داستان اصلی کتاب در مورد آناکارنینا نیست. شخصیت اصلی داستان لوین است. شخصی که با وضعیت به وجود آمده در فرهنگ اشراف کنار نمی آید و رویای آبادانی و پیشرفت و آزادی کشورش را در کشاورزی و آموزش و پرورش میداند.
در این داستان علاوه بر داستان عشق و خیانت، تالستوی قصد دارد مبانی ای چون پیشرفت و خرافات و باورها و تغییرات فرهنگی را برای ما به چالش بکشد و حتی مبنای خانواده و اخلاقیات را واکاوی کند.
یکی از مهمترین زاویه های روایی داستان، بررسی وضعیتی است که اشراف آن زمان با توجه به قوانین مسیحیت و کلیسا در آن مجبور به رعایت چه مصائبی که نمیشدند.
خواندن (و تامل بر روی) این کتاب زیبا و جذاب را به شما عزیزان توصیه میکنم.
.
.
در پناه خرد.