یادداشت مهسا کرامتی

        این کتاب برندۀ ۳ جایزۀ مهم ادبی فرانسه شده: دوماگو (به‌عنوان اثری بسیار ادبی)، جایزۀ ادبیات کاتولیک و جایزۀ ژوزف دلتی (که به نویسنده‌ای که با دیدی آزاد به ایمان و ادبیات می‌نگرد تعلق می‌گیرد).

این کتاب درمورد زندگی فرانچسکو یکی از قدیسان مسیحیه؛ بنابراین حال و هوای این کتاب همانطور که از موضوعش مشخصه از معنویت و مذهب مسیحی برمیاد.

در بخش پایانی تعدادی از نیایش‌های فرانچسکوی قدیس و مصاحبه‌ای با نویسندۀ کتاب توسط مترجم اضافه و ترجمه شده. (احتمال میدم نیایش‌ها هم کار مترجم باشه و در کتاب اصلی نباشه)

این کتاب به‌طور کامل توقع این‌ سال‌های من رو از پانویس‌‌ درست‌درمون برطرف کرد. واقعا از دیدن دقت و تلاش مترجم در این اثر لذت بردم و اینطوری بودم که نمی‌دونستم این کتاب رو به‌خاطر بوبن، فرانچسکوی قدیس یا مترجمشه که دوست دارم.

در حقیقت و در زبان اصلی -طبق آنچه درمورد نویسنده و در مصاحبه با اون اومده- این کتاب باید نثری شاعرانه داشته باشه که در اثر ترجمه حتما کمی ساده شده؛ چیزی که به نظرم می‌رسه اینه که سبک نویسندگیش احتمالا شبیه نادر ابراهیمی ما بوده.

من این کتاب رو دوست داشتم و از خوندنش لذت بردم؛ همانطور که «فرسودگی» کتاب قبلی‌ای که از این نویسنده خونده‌ام رو هم.

درمجموع کتاب قشنگیه و خوندنش خالی از لطف نیست.