کتاب شرحی است از خاطرات  زندگی  دختری در آلبانی،  آخرین کشور اروپایی با نظام کمونیستی که همزمان با رشد او نظام سیاسی آن در سال 1990 به نظامی چند حزبی بر پایه انتخابات تبدیل می شود. نویسنده  خانم lea Ypi هم اکنون استاد مدرسه علوم اقتصادی و سیاسی لندن در حوزه نظریه سیاسی است، کتاب شاید به نظر بازگویی خاطرات نویسنده باشد اما شرح زندگی مردم در جامعه سوسیالیستی آلبانی را روایت می کند اعم از  مشقت ها مانند صف های طولانی، کار در مزرعه ها و ...، لذت ها بازی با پوست آدامس های خارجی و...، نوع برخورد سیاسمتدران با مردم مانند تشکیلات حزبی کمونیست در محله ها و... را به خوبی روایت می کند. گاهی به نظر می رسد شرح خاطره ای از دعوای خانواده با همسایه ای به خاطر یک قوطی نوشیدنی کوکاکولا جالب به نظر برسد اما درونمایه شعارهای حکوت که وظیفه تامین آزادی برای مردم را برعهده دارد هدف قرار می دهد. نویسنده با دیدگاه های چپگرایانه خود دوران گذر کشور به یک نظام لیبرال و جنگ داخلی را هم شرح می دهد اما به نظرم هدف او از به تصویر کشیدن  دو دوران سیاسی مختلف نشان دادن آن است که آزادی توهمی است که عوام برای خود در نظر دارند و آزادی مفهمومی است دست نیافتنی حتی در نظام های لیبرال و اینکه مردم فکر می کنند آزاد هستند. کتاب از عنصر قصه گویی خوبی برخوردار و نویسنده قلم روانی برای نقل قصه های شخصی اش دارد.