یادداشت حنانه احمدی

        تل‌آویو سقوط کرد را من خواندم، شما نخوانید!

کتابی به ظاهر جذاب، اما در باطن به دلیل ماهیت ترجمه‌ای آن معمولی بود. نویسنده بیشتر از آنکه روی ارائه‌ی بهترین توصیف از روایت خود تمرکز کند سعی داشت بهترین تصویرسازی را از فضایی که روایت در آن شکل می‌گیرد را در ذهن مخاطب شکل دهد؛ مثلا تک تک اجزای یک کافه توصیف میشد اما اتفاقی که در آنجا رخ می‌داد به خوبی  گفته نمیشد. همین امر از پویایی و پرورش خلاقیت ذهن مخاطب می‌کاهید و اجازه نمی‌داد که خواننده به خوبی با داستان همراه شود و لذت کافی را از خواندن این کتاب ببرد. در نهایت شاید همه‌ی این ها در ادبیات عرب حسن به حساب بیاید ولی تا آنجا که دانش ناقص من اطلاع می‌دهد در ادبیات فارسی آن هم شاخه‌ی رمان این ویژگی ها از کشش داستان می‌کاهد و خواننده را با خود همراه نخواهد کرد.