یادداشت ساجده جعفری

                
بوسنی و هرزگوین و کرواسی و کوزوو و صربستان و مونته نگرو و ... مجموعا ۷ جمهوری مستقل هستند که بعد از فروپاشی یوگسلاوی و مرگ ژنرال تیتو ایجاد شدند. کتاب به صرف قهوه و پیتا نوشته معصومه صفایی راد سفرنامه ایشان در تیرماه ۹۸ به کشور بوسنی خیلی خوب جزئیات سفر را بازگو کرده. ژنرال تیتو کمونیستی بود که با استالین در یک سری مسائل مخالف بود. اروپا از او به عنوان دیکتاتور خیرخواه  یاد میکند و خیلی تلاش کردند تا سرنگون شود اما نشد ولی  با مرگش کشور فروپاشید. یکی از ایرادهای وی این بود که آزادیهای فرهنگی به هر قومیت در کشورش داد اما همزمان تلاش نکرد تا یک نوع همبستگی و دلبستگی بین تمام قومیتها نسبت به یوگسلاوی ایجاد کند.وقتی تیتو مرد هر قومیت ادعای خودمختاری کرد.و پرچم خاصی برای خودش درنظر گرفت.متاسفانه در کشورهای شبه جزیره بالکان علاوه بر تفاوت فرهنگی تفاوت دینی فاحش هم وجود دارد به نحوی که صرب ریختن خون مسلمان را حلال میداند. جنگ بوسنی یکی از جنگهای داخلی شدید معاصر هست به نحوی که بیش از ۸ هزار مرد مسلمان  کشته شدند و بیش از ۲۰۰۰ زن مسلمان توسط صربها باردار  شدند. تعداد تجاوزات قابل آمارگیری نیست ولی هنوز هم وضعیت صلح در بالکان شکننده است چون اون خانم مسلمان میداند فرزندش حاصل تجاوز فلان همسایه صربش هست ولی نمی تواند حرف بزند.
این مناطق جزو کشور اسلامی عثمانی بوده و اون زمان یک امنیت و رفاه نسبی داشتند.‌البته وقتی تاریخ یوگسلاوی رو به صورت مختصر بعدا مطالعه کردم دیدم همیشه کشورهای استعمارگر مثل آمریکا و شوروی دنبال تجزیه کشورهای دیگر و تصاحب اونها بودند.‌و این کار را با ایجاد نارضایتی عمومی در روان مردم این کشور انجام میدادند. همین کاری که الان با روان مردم ما دارند انجام میدند. یعنی اول محبوبیت رهبر اون کشور را با دروغپردازی کاهش میدن بعد هم مردم را به انقلاب وامیدارند بدون آنکه رهبر واحدی برای انقلاب جدیدشان داشته باشند این کار باعث میشه بعد از سرنگونی رهبر قبلی دچار تشتت آرا بر سر حکومت جدید بشه و مردم به جان خودشان بیفتند.مثل سوریه. یوگسلاوی. افغانستان و ....  به همین دلیل هم ایران در تمام مناقشات همسایه ها حتی همین ترکیه ترجیح میده همون رهبر مزخرف کنونی اون کشور پابرجا باشه تا اینکه یک آنارشیسم در اون کشور ایجاد بشه و باز هم مسلمانان و زنها و بچه ها قربانی تروریسم استکباری و جنگ تحمیلی ابرقدرتها بشن
جالب است که الان علاوه بر بوستی حتی صربستان و کرواسی که به ظاهر  سهم نسبتا بزرگی از  یوگسلاوی سابق دارند به روزهای قدرت ژنرال تیتو حسرت میخورند .اینکه یک کشور یکپارچه داشتند خودش یک مولفه قدرت بود تا اینکه الان با تجزیه خودشان را در همسایگی دشمنانی که قبلا هموطن آنها بوده اند قرار داده اند