یادداشت سامان

        کتاب « همراه با احمد محمود » یک شناخت‌نامه به غایت ارزشمند و خواندنی در مورد یکی از برترین نویسندگان ایرانی یعنی احمد اعطا(محمود) است که به همت آقای کیوان باژن مطالب مفیدی جمع‌آوری شده.این کتاب از چندین بخش تشکیل شده. پس از مقدمه‌ی کتاب که شامل سالشمار زندگی احمد محموده، و نقدی که آقای باژن بر چهار اثر ایشان داره، قسمت‌های اصلی کتاب شروع میشه..دو بخش نخست کتاب به مصاحبه با اطرافیان احمد محمود می‌پردازه و از اعضای خانواده و چندی از نویسندگان و منتقدان مصاحبه به عمل آمده..شکل مصاحبه‌ها به گونه‌ایست که یک سر تعریف و تمجید از محمود نیست و با توجه به پرسش هایی که آقای باژن انجام میدند، نقدی هم بر برخی آثار محمود شده .مثلا یکی از پر تکرار ترین پرسش‌های آقای باژن برمیگرده به نقدی که هوشنگ گلشیری بر سه اثر احمد محمود داشته و ایشان از مصاحبه شوندگان نظر اونها رو هم جویا شده. از اینکه مصاحبه ها تمام به شکل مدح و ستایش احمد محمود نبود و در کنار ستایش های به حقی که از او شده بود، نقد آثار و همچنین برخی ویژگی های احمد محمود شده بود خیلی راضی بودم و ارزش کتاب رو پیش من بالاتر بود.
در بخش سوم به برخی نقدها نسبت به برخی آثار احمد محمود پرداخته و اونها رو در کتاب آورده.معروف ترین قسمت این بخش، نقد گلشیری بر همسایه ها،داستان یک شهر و زمین سوخته است که نقدی است غیرمنصفانه بر آثار محمود.. نقدی که ظاهرا باعث رنجش محمود شده و گلشیری در اواخر دهه هفتاد که در مجله کارنامه مشغول به کار بوده به دیدار محمود میره و سعی می‌کنه دلجویی از او بکنه.
احمد محمود انسانی فراری از گفت و گو بود و اهل محفل و این مسائل نبود. در بخش چهارم فقط دو گفت و گو از او منتشر شده.یکی مربوط به دهه چهل و دیگری دهه هشتاد.هر چه قدر هم بگردید از محمود گفت و گوهای زیادی پیدا نخواهید کرد.
در بخش پنجم کتاب ادبیات داستانی از نگاه احمد محمود رو داریم که در مورد شخصیت پردازی، تکنیک،طرح،راوی و .... احمد محمود نظراتش رو گفته و البته به این شکل هست که مطالب در طی سالهای گوناگون گفته شده و آقای باژن اونها رو جمع آوری کرده . در بخش ششم نامه های احمد محمود به اطرافیان و نزدیکانش رو داریم که خوندن برخی از این نامه هم واقعا دردناک بود.نویسنده ای که واقعا زجر کشید و علی رغم این همه بی مهری که بهش شد، داستان‌های فوق العاده ای رو تقدیم ما دوست‌داران ادبیات کرده.
در بخش ششم که عنوانش هست نمونه آثار، ما دو داستان کوتاه از محمود داریم، یکی داستان " صب می‌شه" که اولین داستان کوتاهی است که او نوشته و در مجله ای در دهه سی چاپ شده. و دیگری داستان کوتاه " درد فراموش شدن، درد جاودانه؟ " که ظاهرا در دهه هفتاد نوشته شده و در هیچکدام از کتاب‌های او منتشر نشده. در ادامه چند صفحه ای از رمان نیمه تمام احمد محمود به نام " مرد خاکستری" هم  آورده شده.متاسفانه مرگ اجازه نداد محمود این اثر خودش رو تکمیل کنه و حسرت این قضیه برای من و امثال منی که او رو دوست داریم همیشه باقی است. دو شعر کوتاه از محمود هم در این قسمت داریم. در انتها گزارشی از مراسم تدفین او را میخوانیم و حسن ختام این بخش هم عکس‌هایی است که از محمود منتشر شده.
احمد محمود برای من عزیز ترین و بهترین نویسنده ایرانی است. لذتی که از خواندن آثار او بردم،بعید میدونم تکرار بشه و افسوس که آثار بیشتری از او در دسترس نیست. .او هفتاد سال با سختی و شرافت زندگی کرد و هفتاد سال برای چنین گنجینه ای واقعه کمه.روحش شاد و یادش گرامی...

« هیچ دردی این جهنم تنهایی را درمان نمی‌کند»... از داستان کوتاه درد فراموش شدن، درد جاودانه؟