یادداشت محسن محمودی

                اول از هر چیزی باید بگم که ترجمه آقای یونسی رو داشتم ولی کمی برام سنگین بود و مجبور شدم کتابم رو عوض کنم و با ترجمه خانوم ابراهیمی ادامه‌ی دادم.
تجربه من از این خوندن این کتاب طولانی و دردناک بود. اوایل کتاب برام خیلی جذاب بود اما از اوایل کتاب دوم روایت ها به شدت پراکنده میشدن و داستان جذابیت خودش رو از دست میداد. تنها چیزی که باعث شد کتاب رو تموم کنم وعده پایان خوبش بود که باید بگم نه تنها از قبل برام قابل پیش‌بینی بود بلکه بخاطر اشکال های زیادی که میشد به روند داستان گرفت جذابیتش رو هم از دست داد.
*** ادامه نظرم داستان رو لو میده پس اگر هنوز کتاب رو نخودید ادامه ندید. ***
تمام اون داستان های پراکنده با وجود اینکه در آخر بهم متصل میشوند، نقطه ضعف نویسنده است. ایده اش خوب بوده اما نتوانسته بود آن را خوب پیاده کند.
سوال های زیادی بی جواب موندند، برای مثال اینکه اصلا سیدنی کارتن تو فرانسه چه کار میکرد؟! چرا هیچکس حتی خود دکتر اعتراض نکردند که دلیل محکومیت سیدنی احمقانه است؟! چرا خود دکتر اعلام نکرد که شکایتش رو پس میگیره؟! (بر فرض که اصلا قرار هم نبوده قبول کنند، حداقل باید گفته میشد) و کلی سوال دیگر...