یادداشت سامان

        عجیب و غریب و آزار دهنده.بله، آزاردهنده! توی دنیای فیلم و سریال همیشه میتونستم از فیلمهایی نام ببرم که برام آزار دهنده بوده ولی کتابها علی رغم احساسات مختلفی که حین خوندنشون داشتم،حس آزار دیدن تا به حال برام رخ نداده بود که به لطف داستایفسکی این اتفاق هم افتاد!از همون ابتدا تا انتهای داستان نه تونستم شخصیت رو درک کنم،نه بفهممش.گاهی دلم براش میسوخت و گاهی حرص میخوردم و ازش بدم میومد.هیچ منطقی برای رفتار و گفتارش پیدا نکردم.از آثاری که از داستایفسکی تا به امروز خوندم،بدون شک سخت خوان ترینش همین یادداشتهای زیرزمینی بود.حجم کم کتاب اصلا و ابدا نباید گول زننده باشه که با یک اثر راحت سر و کار داریم.داستان از دو بخش تشکیل شده.بخش نخست که شبیه خطابه گویی است و فراوان موارد ضد و نقیض و عجیب میخونیم.و بخش دوم که به دورانی سر میزنه که شخصیت اصلی داستان هنوز راهی زیرزمین نشده و تو اجتماع قرار داره و یک سری اتفاقاتی براش رخ میده.قطع به یقین مخاطبی مثل من با این سطح دانش اندکی که داره باید بره حسابی نقد و بررسی از کتاب بخونه تا قضیه براش روشن بشه و ببینه نویسنده در کنه ضمیر اثر چه مواردی رو قرار داده.چیزی جز احساس خودم از خواندن کتاب نمیتونم بگم و نوشتن از این کتاب کاری است به غایت مشکل.چند ماه پیش کتاب رو با ترجمه علی مصفا خوندم و این روزها با ترجمه آتش برآب که چهارده تفسیر در انتهای کتاب برای اون آورده.
فقط یک توصیه دوستانه به عزیزانی که قصد شروع مطالعه آثار داستایفسکی رو دارند اینکه به هیچ وجه این کتاب رو به عنوان اولین اثری که از او میخوانید،قرار ندید.این نکته رو میتونم با قطعیت بگم!