یادداشت سیدعلی صدرایی

                با اختلاف نسبتا زیادی بهترین رمان نوجوانی بود که خواندم. فصل های کوتاه، همراه با ضرباهنگ بالا. درون مایه ای عمیق. یک فیلم سینمایی نفس گیر و تماشایی بود برام. البته نوجوان های کمی را دیدم که از داستان به اندازه من خوششان بیاید.