یادداشت ضحی مختارزاده

        کتاب خوبی بود ولی خداوکیلی تا صفحه ۷۲ این فکر را نمی کردم، تکلف نثر را دوست نداشتم و باید گاهی یک پاراگراف را سه بار می خواندم، گاهی حتی سخت هم نبود فقط حوصله ام سر می رفت که حتی روی یک پاراگراف هم نمیشد تمرکز کنی! دو احتمال وجود دارد یا کتاب تا آن حدود صفحه بد نوشته شده، یا من سوادم کم است، یا هنوز نتوانسته ام خودم را به خواندن کتاب‌های غیرداستانی عادت دهم و البته که قبول دارم احتمال دومی و سومی بیشتر است.
به هرحال، به محض اینکه کتاب برای جالب شد (از همان حدود ۷۰ به بعد) واقعاً جالب شد، آن هم بیشتر به خاطر بیان روایات و نکات واقعی و فاصله گرفتن از کلی گویی .
البته الان که دوباره نگاه کلی کردم، در همان قسمت ابتدایی کتاب هم نکات خواندنی کم نیستند.