یادداشت وجیهه مهرابی

        ایده محوری «امروز به کارهایم نرسیدم» این است که رسیدن به «نقطه صد» در برنامه‌ریزی، اجرای برنامه و انجام کارها غیرممکن است و همه فصل‌های آن همین رویکرد را دارد. انتظار برای عالی بودن در همه روزها، پرانرژی بودن در همه شرایط و بهره‌وریِ حداکثری به طور پیوسته، مثل یک سراب است که ما را بیهوده دنبال خودش می‌کشد و توان ما را برای مواجه شدن با رویدادهای غیر منتظره، استقبال از فرصت‌های یادگیری و لذت بردن از لحظات زندگی می‌گیرد و برعکس انتظارمان فرایند رشد ما را مختل می‌کند.
کتاب در هفده فصل نوشته شده است که عناوین آن‌ها به این ترتیب است: محدودیت بهره‌وری، بسط خلاقیت، تقلا برای روتین ایده‌آل، نگرانی در مورد زمان ازدست‌رفته، اهداف متغیر جاه‌طلبی، افسانه تعادل، ایستگاه تردید، رکود مقایسه، ناامیدی بزرگی به نام انتظار، تله مشغله، انکار محدودیت، قوانین سفت و سخت انضباط، کشمکش حواس‌پرتی، تقلا برای کمال، بخشش مهربانی، ژرفای کنجکاوی و لحظات لذت.
خواندن این کتاب برای من مفید بود. از آنجا که کتاب‌های نسبتاً قوی‌تری در زمینه «برنامه‌ریزی» خوانده‌ام، برخی از فصل‌های آن برای من تکراری بود؛ گرچه تکرار گاهی خوب است. با این وجود، اگر در زمان خواندن کتاب احساس کردید که حرف‌هایش تکراری است، این تکرار را به حساب ضعف کتاب نگذارید. در این زمانه، کتاب برنامه‌ریزی و توسعه فردی و افرادی که این حرف‌ها را برایمان نقل می‌کنند کم نداریم؛ طبیعی است که در بین حرف‌های مجموع افرادی که درباره مدیریت وقت و زندگی حرف می‌زنند، چند حرف و نکته تکراری هم پیدا شود که لزوماً از دست هم رونویسی نکرده‌اند.
نویسنده، مدلین دور (Madeleine Dore) فقط همین کتاب را نوشته. یک وبلاگ به نام «روتین‌های فوق‌العاده» (Extraordinary Routines) دارد که در آن تجربه صحبت‌هایش را با افراد مختلف درباره «بهره‌وری در روز» منتشر می‌کند (یا شاید می‌کرد) و یک پادکست دارد به نام «روتین‌ها و عادت‌ها» (Routines & Ruts) درباره روزهایی که غرق کار و روزهایی که مسیر خارج می‌شویم.
کتاب «امروز به کارهایم نرسیدم» برپایه تحقیقات و آزمایش‌های علمی نوشته نشده، بلکه کاملاً تجربی است و طبق گفته نویسنده حاصل پنج سال جستجو و مصاحبه با افراد مختلف با رشته‌های کاری متفاوت است. در متن کتاب هم با نقل قول‌های بسیاری مواجه می‌شویم، از افرادی که ما ایرانی‌ها، ایشان را به واسطه ترجمه کتاب‌هایشان می‌شناسیم  و افرادی که نمی‌شناسیم.
ترجمه کتاب بدک نبود. ولی به نظر نمی‌رسد یک ویراستار کتاب را نمونه‌خوانی کرده باشد، چون هفت‌هشت ایراد تایپی دارد (من نسخه چاپ 1402 را خوانده‌ام). حس می‌کردم این کتاب را با کم‌ترین حوصله و وقت گذاشتن صفحه‌بندی و چاپ و روانه بازار کرده‌اند. این حس رابطه خواننده و ناشر را خراب می‌کند. امیدوارم انتشارات هورمزد قبل از چاپ‌ بعدی یک ویرایش اساسی روی متن انجام دهد.
اگر دوست دارید با محتوای کتاب بیش‌تر آشنا شوید، پست «مروری بر کتاب «امروز به کارهایم نرسیدم» و چند نکته درباره بهره‌وری» را در سایت masterplanner.ir بخوانید.