یادداشت میثم بکتاشیان

                اولش بخاطر خوندن یه کار تو مایه‌های داستان‌های هاروکی موراکامی رفتم سراغ این کتاب. کتابی که هم به رئالیسم جادویی موراکامی نزدیک باشه و هم چیز جدیدی برای ارائه داشته باشه. تا اواسط کتاب صرفاً برام "جالب" بود ولی نیمه‌ی دوم تونست احساساتم رو بیشتر درگیر کنه و لذت بیشتری از داستان‌های سوم و چهارم بردم و با شخصیت‌ها بیشتر ارتباط برقرار کردم. ترکیب فانتزی-مینیمالیسمی که خوب از آب دراومده، روان و جذاب. 
شاید اسپویل: 
به شخصه دوست داشتم داستان زن پیراهن پوش رو هم بدونم و تا بخش سوم فکر می‌کردم آخرین داستان کتاب در مورد روح کافه باشه ولی حیف که چیزی ازش گفته نشد.