یادداشت معصومه میرابوطالبی

        وقتی تعداد جلدهای یه رمان بالا میره، به خصوص در ژانر فانتزی، نویسنده ها به تکرار می افتند. قابل حدس میشن و عنصر غافلگیری رو از دست میدن. میراث لورین اصلا این طور نیست و تا همین جلد، هر کتاب نقطه تعکیسی داره که داستان رو پرت میکنه به یه مرحله دیگه.