یادداشت زهرا رضوان

        در روزگاری که امامِ حاضرِ غایب را از خدایمان تمنا داریم ، کاش اندکی به لزوم وجودش ایمان داشته باشیم.  
صرف عادت در هر مجلس و محفلی نگوییم کاش بیاید . 
زمان ، زمان آمدن او نیست! کسی نیاز را درک نکرده . الفتِ زبان  و عادتِ ناآگاهی ماست که هر بار تنها به لقلقه زبانی ، هدایتگر اعظم را استدعا داریم . 
این کتاب و از این دست کتب که روایتگر جامعه ای همره حضور موثر امام است و دسترسی آسان عوام به ایشان ، شاید گرهی از فکر های بسته ی ما باز کند ، تا بیندیشم به راستی اگر اینگونه حضور داشت چقدر جهان جای بهتری بود. و چقدر در شورابه زار نیاز دست و پا میزنیم و گمان میکنیم شناگر ماهر شده ایم.