یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

پیش از اینکه این کتاب را بخوانم با تعریفی که از کتاب و خود رابرت والزر شنیده بودم و اینکه کافکا تحت تاثیر او بوده. . چندان متمایل نبودم که کتاب را 
 بخوانم یا حداقل خودم را برای یک اثر ابزرود و سیاه آماده کرده بودم. که با جان کندن باید آن را به پایان رساند. ولی وقتی که شروع کردم به خواندن، دیدم که عجب کتاب خوش خوانی ست.
درست است که همان طنز گزنده ای که در کارهای کافکا سراغ داریم در این اثر هم هست ولی شوخ طبعی های والزر به شدت فضا را تلطیف میکند و داستانی خواندنی را به دست می دهد.
در آخر اینکه ترجمه علی اصغر حداد هم بی نظیر بود خدا به ایشان عمر و عزت بدهد.