یادداشت آروشا دهقان

        شروع خیلی خوب
ادامه‌ی خیلی بد
بسیار خسته کننده و یکنواخت.
یک ستاره هم فقط برای شروع داستان و موضوعش.

حتی یک لحظه هم با باشگاه مشت‌زنی قابل مقایسه نبود. تو مترو، در حالی که دنده‌هام داشت از دهنم می‌زد بیرون خوندمش. اینطور بگم که اگر مترو نبود، حتی تمومش هم نمی‌کردم. درواقع خوندمش چون بهتر از زل زدن به پسِ سر نفر جلویی بود.