یادداشت علی عموکاظمی

                کتاب خیلی منسجمی نیست و از چند بخش مجزا تشکیل شده. استیون کینگ در بخش اول از خاطرات و سختی¬های زندگی خود مینویسد. بخش دوم شامل یک سری دستورالعملهای سلبی در نوشتن است. مثلا استفاده نکردن از افعال مجهول و قیدهای بی فایده. بخش سوم که مهمترین و مفیدترین بخش کتاب است، به توصیه های کینگ در مورد نوشتن اختصاص دارد. این مطالب در واقع آموزش آکادمیک نویسندگی نیست بلکه صرفا یک انتقال تجربه درمورد نویسندگی است. ضمنا مجله فرم و نقد، در چند شماره ای که ازش دیدم، هر دفعه قسمتی از مطالب این بخش را ترجمه میکند. بخشهای بعدی به خاطره استیون کینگ از تصادف مرگبارش، مقایسه بین نسخه اولیه و ویرایش شده یکی از داستانهایش و پیشنهاد یک لیست رمان و داستان اختصاص دارد. ترجمه کتاب زیاد جالب نبود. در کل به نظرم کتاب مفید و قابل توصیه ای بود.

بخشهایی از کتاب:

- اگر دوست دارید نویسنده شوید باید دو اصل مهم را رعایت کنید: زیاد بخوانید و بنویسید
- وقتی از چیزی لذت نمیبرید نشانه خوبی نیست. بهتر است به کاری بپردازید که در آن استعداد دارید و از انجامش لذت بیشتری میبرید.
- باید هدفتان این باشد که هر روز بنویسید و فراموش نکنید که مثل بدنسازی، زیاد به خود فشار نیاورید چون سرخورده میشوید. من هزار کلمه در روز را پیشنهاد میکنم.
- چیزی را که دوست دارید بنویسید. از زندگی الهام بگیرید و از آگاهیتان در زندگی شخصی، دوستی، روابط اجتماعی و کاری در نوشته تان استفاده کنید و از آن موضوعی منحصر به فرد بسازید.