یادداشت نیکو خوش خلقی

        به نام خالق قلم 
 اما کتاب انی شرلی
بسیار دوست اش داشتم ؛کتابی است که به تو یاد می دهد چطور با رنج هایت کنار بیایی و در عین حال عاقلانه هم عمل کنی به تو می اموزد دوره پایان نوجوانی و آغاز جوانی، درست است که مسئولیت های زیادی خواهی داشت اما بسیار خواندی تر از دوران کودکی خواهد بود ، به تو جرئت می دهد به رویا های بزرگ فکر کنی بعد با عقل بهترین ها را انتخاب کنی .. 
به نظرم واقعا مونتگمری لطف بزرگی درحق انی کرده که قیم او را ماریلا و متیو گذاشته؛ چقدر که من از این دو خوش امد .. مخصوصا متیو راستش زود تر از انی برایش گریه ام گرفت ... 
انی به من رشد کردن یاد داد استفاده کردن از تمام نعمت های پیش رو را یاد داد ، یاد داد چطور از لحظه های عادی روزمره یک روز رویایی برای خودم بسازم 
و به من یاداوری کرد ادم های اطرافم ممکن است با من خیلی متفاوت باشند اما باید بتوانم انها را دوست داشته باشم ...
از ان کتاب هایی است که باید گاهی یک جلد از ان را خواند و مدتی با انی زندگی کرد ..
پ.ن : ناگفته نماند که چون کتاب با فرهنگ ما متفاوت است شاید بعضی چیز ها کمی جدید ، اذیت کننده و خلاصه بداموزی داشته باشد 
مثلا مختلط بودن دختران و پسران در مدرسه و حواشی ان که وقتی ان را می خواندم  کلی خداروشکر کردم که در مدارس مختلط درس نخوانم ..
یا مد گرایی و انتخاب دوست براساس تیپ و برند  لباس و توجه بیش از حد به زیبایی ظاهری  که متاسفانه خیلی در ایران هم رواج یافته .