یادداشت مهدی نجف پور

                حمام ها و آدم ها کتابی است شامل ۲۵ داستان از میخاییل زوشنکو
من این کتاب را برای طرح جلد بامزه و قیمت منصفانه اش گرفتم
اما با مجموعه داستانی خوب و با حرف های خاص روبه رو شدم.
کمدی چیزی است که زندگی را همانگونه که باید نشان میدهد و اگر جایی غیر واقعی شود همین غیر واقعی بودنش هم کمدی به حساب می‌آید.
زوشنکو میداند که چگونه حرف بزند و سر آخر همه حرف هارا نقض کند.
داستان های دو قرن قبل زوشنکو اکنون کاربرد دارند و ۹۰ درصد جوک های تلگرامی که اکنون منتشر می‌شوند به داستان های زوشنکو بی شباهت نیستند.
اما باید بگویم که اکثر این داستان ها هم مطالب طنز خاص خودشان را دارند و نخ نما نیستند و حتما خنده بر لبتان می آورد.
این جا سیاست را با دستشویی ها میفهمیم.
با حمام ها وضعیت حاکم بر شوروی(که بی شباهت به الان ایران نیست) را خواهیم دید.
 دغدغه زوشنکو تنها جامعه نیست 
رفتار ها، هنجار ها، دیدگاه ها و دغدغه های شخصیت های خلق شده توسط زوشنکو اغلب چیزهای متفاوتی است.
پاره بودن جوراب،انعام ندادن،چگونه رشوه گرفتن یا دادن،بازگشتن از جنگ،تابوت ،بیماری و چشم های مردم ممکن است دغدغه های اشخاص این ۲۵ داستان باشد.

اصل مهم در این داستان ها رخ داد حادثه و مشکلی که روایت نقادانه زوشنکو آن را در عین کمدی بودنش تمثیلی از یک حقیقت مهم است.


ترجمه آبتین گلکار نیاز به تمجید ندارد.
قلم زوشنکو هم در کمدی خاص و خوب است.
برای سرگرمی کتاب خوبی است.
اگر دنبال سرگرم شدن در اوقات مرده‌ی خود هستید این کتاب توصیه میشود.