کتاب با دو شخصیت نوجوان به نام مجید در دهه 1390 و رضا در دوران قاجار روایت می‌‌  شود. دغدغه نویسنده و توجه ویژه به ایران، هویت و فرهنگ ایرانی اسلامی‌‌  و کودکان مهم است. ما اطلاع کمی‌‌ از کودکان و نحوه زندگی آنها در زمان قاجار داریم. مواردی که در این کتاب بیان می‌‌  شود مثل ظلم به کودکان، وبا، چگونگی آموزش و کار کودکان،  معماری ایران در آن دوره، شناخت مشکلات فرهنگی و اجتماعی ایران در زمان قاجار، فقر و کار کودکان به همراه مرگ و میر بالای کودکان توجه به خرافه مثل جن و ... اطلاعات زیادی را به خواننده امروزی می‌دهد. 
کتاب به سفر درونی، سفر بیرونی قهرمان به پرورش تخیل، ارزش های انسانی می‌‌‌پردازد اما نوجوان‌های داستان با همه اتفاق‌هایی که پشت سر می‌‌‌گذارند، بزرگ نمی‌شوند و خواننده سفر قهرمان را درک نمی‌‌کند. مجید فقط روایت‌گر داستان نیست، بلکه خود وارد قصه می‌‌  شود و سفرش را شروع می‌‌  کند اما در پایان داستان در رفتارها و نگاه او به زندگی، تغییری نمی‌بینیم.
اشاره به قنبر غلام حضرت علی (ع) و ارادتی که سیاه پوست‌ها نسبت به ایشان داشتند برای خواننده جذاب بود. نویسنده به سیاه پوست ها توجه کرده و شخصیت پردازی خوبی از این شخصیت ها دارد. به همین دلیل به جرات می توان بیان کرد که کافور و الماس از بهترین شخصیت‌پردازی‌های این مجموعه می باشد.