یادداشت حسین

                دیده اید بعضی کتاب ها هست که به آخرشان که نزدیک می شوید، دلتان پر از غم می شود؟ از آن هایی که وقتی صفحه آخرشان خوانده می شود و کتاب را می بندیم، یک جور خلا درونمان را پر می کند. 
بی ذره ای تردید، باشکوه بود. هر 900 صفحه اش. حتی مقاله فوق العاده یوسا درباره نوشتن این کتاب که انتهایش آمده بود.
پ.ن. : این توانایی انسان فوق العاده نیست؟ کنار هم گذاشتن کلمه ها و قصه گویی بی نظیرش.
 قصه هایی که نجاتمان می دهند..