یادداشت سید رمضان حسینی

                کار یاسین حجازی، همون طور که خودش گفت، تدوین بود. فقط و فقط تدوین و نه بیشتر.
پس اگر به جایی از کار یاسین حجازی ایراد فنی بگیرم فقط می‌تونم برم سراغ مشکلایی مثل پرش صحنه و رعایت نکردن غیر موجه سیر زمانی و از این قبیل ایراد ها که چند تایی ازش به چشمم خورد. قابل اغماض بود؛ ولی بود.
و اگر بخوام از کار یاسین حجازی تعریف کنم باید برم سراغ انتخاب‌هاش متن‌ها و صحنه‌ها، سراغ تلاشی که کرده تا از ۳ متن جدا یک متن یک‌دست جلوی چشممون بذاره و امثالهم. چقدر این مرد در کار ارزشمند خودش زبردسته... (هر چند واقعا کتاب آهش رو بیشتر می پسندیدم از این لحاظ که روایت بهتری داشت به لحاظ فنی و هنری قضیه)
هر چند تا مواد خام این کتاب رو نبینم قضاوتم کامل نیست ولی از این لحاظ یاسین حجازی به نظرم باید ۴ ستاره رو بگیره لااقل. سیمرغ زرین بهترین تدوین‌گر کتاب!

اما... اما چرا ۳ ستاره؟ به خاطر اصل محتوای کتاب.
ارزشمند بود. لازم بود. حساسیت‌های دینی و مذهبی درش رعایت شده بود. دقیق بود. معتبر بود. خوب بود.
ولی چه‌ کنم که نمی‌تونم دل بدم به این نوع روایت از این تاریخ. می دونید قصه چیه؟ من ۱۰-۲۰ سال دیر رسیدم به انقلاب خمینی (ره) و چیزی که دوست دارم از این مرد ببینم و بشنوم تا سر ذوق بیام زندگی‌نامه اش و سال‌نمای کارهاش نیست (هرچند شاید چیزی مثل سه دیدار نادر ابراهیمی هم سر ذوقم بیاره)؛ حرف‌هاشه؛ نوع نگاهش به مسائله؛ دغدغه و برنامه‌هاشه برای یه حیطه وسیع جغرافیایی و تاریخی. خلاصه بگم: اون چیزهاییشه که الان به کارم میاد و راه رو نشونم می‌ده و الخ.
حالا یه نگاه بندازید بهم: من. آدمیزادی که ۱۴ قرن دور افتاده از اون مرد. از مردی که حیطه اثر گذاریش هزاران بار وسیع‌تر از هر کسی و ارج و قربش پیش خدا قابل قیاس با هیچ نبی و رسولی نبود. آدمی که ۱۴ قرن دور افتاده از زمانی که انبیا مشتاق دیدنش بودن. آدمی که احتمالا وایساده در آستانه زمانی که باز هم انبیا مشتاقش درک کردنشن. فکر کنید این آدم یه لحظه خودشو نگاه می‌کنه و می بینه چقدر برای این زمان دستش خالیه. چقدر دوره از جایی که باید باشه. چقدر نگاهش فرق داره با چیزی که باید باشه.
یکی بهم بگه زندگی‌نامه و شرح وفات و ممات این مرد به چه درد همچین آدمی می‌خوره؟ از کجای این متن می‌تونه هدایت رو پیدا کنه وقتی اون همه آدم از عرب بت‌پرست جاهل گرفته تا عالم کتاب‌خونده جهود این متنا رو از نزدیک و زنده دیدن و ایمان نیاوردن؟

پ.ن. این که به باقی زندگی‌نامه التفات بیشتری داشتم به خاطر این بود که هیچ کدوم مثل این احساساتم رو بر نینگیختن!
پ.ن.۲. بی‌صبرانه منتظر کتاب بعدی آقای حجازی هستم