یادداشت سارا سجادی

        اولش که دیدم جمله‌ها کوتاه و زبانش محاوره‌ست یه کمی خورد تو ذوقم چون سلیقه‌ام نیست. راستش اینجور چیزا یه کمی منو یاد رمان‌های آبکی ایرانی میندازه. ولی تا آخر کتاب اینجوری بودم که " چرا انقدر داره خوشم میاد؟".
فضاسازی و احساسی که القا می‌کرد بی‌نظیر بود. احساس می‌کردم تو یه فضای مه‌آلود و خاکستری و سرد دارم کتاب رو می‌خونم. وقتی سمت خونه‌شون می‌دوید تا مادربزرگش رو ببینه کاملا استرس گرفته بودم. قسمت موردعلاقه‌ام هم اونجایی بود که می‌خواست خبر فوت همکارش رو بده. در مجموع واقعا قوی و عجیب بود.