یادداشت زهرا🌿

                (⚠️هشدار لو رفتن داستان)
🌱این یادداشت ممکن است داستان را فاش کند🌱


سیاست های آلوده ای که از بیرون، پاک بنظر میرسند...
هرکسی برای دیدگاه خودش، کلاه شرعی دارد؛
هرکسی برای خطای خودش، توجیه دارد!
به یاد فیلمی افتادم..🎬
_چطور با همه ی جنایاتی که کردی انقدر راحت زندگی میکنی؟
+برای هرکدومشون دلیلی بیار و به خودت حق بده که برای بهبود شرایط اونکارو کردی، کم کم خودت باورت میشه که واقعا کار درست رو "تو" انجام دادی.

سارتر اینبار مارا به جهان متفاوت تری از نمایشنامه های قبلی اش میبرد..
اینبار قهرمانی‌نداشتیم
حتی دیدگاه پیروزی هم‌نداشتیم!
اما این را به خوردمان داد که مردم گاهی برای اثبات شجاعت و  اثبات موجودیتشان دست به کاری تفننی میزنند بی آنکه به آن ایمان بیاورند.
هوگوی بیچاره...
هوگوی طفلک، که برای دفاع از هویتش، کسی را که دوست داشت از‌میان برداشت.
چه ها که احساس تهی بودن، دوست نداشته شدن و بی ارزشی با آدمیان نمیکند!
اشراف زاده ای که حتی درد گرسنگی نکشیده ولی درد نقص و کمبود تا مغز استخوانش را به درد آورده.
و شاید سارتر اینبار بیش‌از پیش حوصله به خرج داده تا شخصیت هوده‌رر را به تصویر بکشد
و الحق و الانصاف که  حضور این شخصیت، به جذابیت نمایشنانه افزوده.
کسی که در عین حال با دانستن اینکه در کثافت غرق شده، اما هنوز بخش نیمچه جنتلمن و درستی خودش را حفظ کرده.
جدال های هوده‌رر و هوگو زیادی زیبا بود
انقدر که مطمئنم دوباره میخوانمش...

و باز هم ارزشش را داشت:)