یادداشت حسنیه صالحان

        زندگی مدرن خیلی چیزها را تغییر داده و بدست فراموشی سپرده است. یکی از مهمترین این موضوعات بازی بچه‌ها و تمایل ذاتی آنها برای یادگیری، کنجکاوی، قوه تخیل و رویاپردازی است. تلویزیون، بازی‌های رایانه‌ای و ...باعث شده‌اند که بازی به معنای واقعی اش از زندگی فرزندان ما پاک شود و پیامدهای آن سلامت روانشان را به مخاطره بیاندازد. امروزه کودکان مصرف کننده‌هایی هستند که برای تایید خانواده هایشان مورد هدف سودهای تبلیغاتی قرار گرفته‌اند و بازی‌های فعال و خودجوش شان به بازی‌های منفعل شنونده محور تبدیل شده است. این در حالیست که بازی نقش بسیار موثری در رشد کودکان دارد و منجر به تقویت رشد ذهنی، اجتماعی و احساسی آنان می‌شود.
دکتر دیوید الکایند، استاد رشته کودک در دپارتمان الیوت- پیرسون که از مدافعان حفظ کودکی شناخته می‌شود در کتاب خود با عنوان «نقش بازی در رشد کودک» به این امر مهم توجه کرده و آن را به طور دقیق مورد تحلیل و بررسی قرار داده است.
دکتر الکایند، والدین جامعه مدرن را که تحت تاثیر تبلیغات پر سود تجاری سبک زندگی مصرف گرایانه خود را ساخته‌اند مورد نقد قرار داده و معتقد است درست مانند زنان اوایل قرن بیستم، کودکان در قرن بیست و یکم در حال تغییر از شبکه تولیدکنندگان اسباب‌بازی و خلق بازی به شبکه مصرف‌کنندگان بازی‌های تحمیلی از سوی بزرگسالان هستند. این در حالیست که با وجود افزایش اسباب‌بازی، بچه‌های امروزی نسبت به نسل‌های قبل وقت کمتری را صرف اسباب‌بازی‌ها یا بازی‌های موجود می‌کنند و بیشتر وقت آنها صرف اسباب‌بازی و بازی‌های برنامه‌ریزی شده ی رایانه‌ای می‌شود که ارزش اجتماعی کردن اندکی دارند.