کتاب خوبی بود و مهم تر از خوب بودنش اینکه چقدر خوبه که آدمی مثل میرزا محمد سلگی به واسطه‌ی این کتاب به مردم شناسانده شد و خاطراتش توی تاریخ شفاهی ثبت شد.
به نظرم اگر این کتاب نبود، ما و مردم هم دوره‌ی ما قطعا به حاج آقای سلگی بدهکار می‌شدیم. زحمات عجیبی که ایشون کشیدن واقعا جا داره آدم بشینه بهش فکر کنه و یه نگاهی هم به زندگی خودش بندازه!
این که بابت حرف هایی که راوی گفته بود با اشخاص دیگه زده هم ، نویسنده یعنی آقای حسام رفته با اون طرف هم گفتگو کرده و اون گفتگو رو به عنوان پاورقی آورده حرکت بسیار به جایی بود.
از قسمت مرصاد یعنی بخش پایانی کتاب هم من خیلی لذت بردم و به نظرم دست اول ترین روایتی بود که تا حالا از این عملیات خوانده بودم.
نهایتا خیلی تلخ بود که توی کتاب نویسنده ارجاعاتی داشت از آدم هایی که روزهای نگارش کتاب زنده بودند و متاسفانه الآن دیگه بین ما نیستند. روح علی آقای خوش لفظ، حاج حسین آقای همدانی و شهید بزرگوار شاطری شاد.
اگر خاطرات های دفاع مقدس رو دوست دارید انتخاب خیلی خوبیه.