یادداشت فهیمه پورمحمدی

        یک داستان انسانی و قابل لمس؛ داستان در مورد مادری هست که در متروی سئول گم میشه، حالا همسر و فرزندانش به دنبالش هستن و در حین این جستجو از گذشته می‌گن. در هر فصل هم راوی تغییر می‌کنه و هم زاویه‌ی دیدش  (اول شخص، دوم شخص و سوم شخص داره). 
به جرئت یکی از بهترین کتاب‌های کره‌ای هست که تا حالا خوندم. گرچه غم‌انگیزه و چندباری اشکم رو درآورد، اما از خوندنش خیلی لذت بردم. فقط یک کم روند داستان کنده که ممکنه برای بعضی‌ها خوندنش رو سخت کنه، اما من مشکلی با این قضیه نداشتم. 
ترجمه‌ی دانش‌آفرین عالی و ترجمه‌ی مهراندیش بده، خیلی بد. من نسخه‌ی چاپی دانش‌آفرین رو داشتم و وقت‌هایی که بهش دسترسی نداشتم، ترجمه‌ی مهراندیش رو از فیدی‌پلاس خوندم که به درد نمی‌خورد. نهایتا ترجمه‌ی انگلیسی رو از آرشیو آنا گرفتم و با اون ادامه دادم.