یادداشت سارا رحیمی

        [نوزده از صد] 

توی کتابفروشی دیدمش و شبیه خیلی‌ها ایستادم و گفتم: «موضوع برای نوشتن فحط بود؟» با خودم فکر کردم کسی هست که بالای این کتاب پول بدهد؟ 
حالا که خواندمش ولی فقط یک چیز دارم که به درد اشتراک‌گذاشتن می‌خورد:

آدم بعضی وقت‌ها لازم دارد که پناه ببرد. این کتاب کتاب همین وقت‌هاست.
همین وقت‌ها که لازم‌ داری کسی تصورت را از آسمان بلندترکند و برایت تکرار کند که حسین علیه السلام خیلی بزرگ است هر بی‌ربطی را اعتبار می‌دهد. 

قلم خوب و به‌اندازه‌ی نویسنده را هم من خیلی دوست داشتم. قلم آدم‌ها خیلی خوب لو می‌دهد نسبتشان با دنیا چه‌طور نسبتی است و این نویسنده را توی ذهنم خیلی تحسین کردم که جای درستی ایستاده. 

همین.